Biga'da akıl almaz bir ağaç katliamı yaşandı. CHP'li Biga Belediyesi, rekreasyon çalışması tamamlanan Kocabaş Çayı kenarında bulunan kavak, çınar ve meyve ağaçlarını kısa sürede keserek iş makinalarıyla çalışmalara başladı. Biga Belediyesi'nin ağaç katliamı yaptığı bölgeye otopark yapmayı planladığı öğrenildi.

Ağaçların kesildiği bölgenin büyük bölümünün tapusunun özel mülk olduğu belirlenirken, arsanın sahibi ve yakınlarının gördükleri manzara karşısında şaşkına döndükleri görüldü. Tapulu arsalarına giren Biga Belediyesi ekiplerine isyan eden arsa sahipleri, seslerini duyurmaya çalıştı.

Konuyla ilgili açıklama yapan arsa sahipleri daha önce CHP'li Biga Belediye Başkanı İsmail Işık'ın kendilerini Belediye'ye çağırdığını, "otopark yapacağım" diyerek arsaları kiralama teklifinde bulunduğunu söyledi. Belediye Başkanı'nın yıllık bin Türk Lirası bedelle kiralamak istediğini duyduklarında ise daha da şok olduklarını ve reddettiklerini söyleyen arsa sahipleri konunun böylece kapandığını düşündüklerini ama bugün yaşanan katliam ile belediyenin hukuk tanımadığını anlattı.



BELEDİYE BUNU İLK KEZ YAPMIYOR
CHP'li Biga Belediyesi'nin daha önce de Şehir Parkı projesi kapsamında park yanında bulunan meyve ağaçlarını kestiği ve bağ evlerini yıktığı öğrenildi. Kesim ve yıkım işlemlerinin ise mahkeme kararının devam ettiği aşamada yapıldığı ileri sürüldü.

BELEDİYE BAŞKANI AÇIKLAMA YAPMADI
Biga halkının büyük tepkisini çeken ve sosyal medyada yükselen eleştirilere şu ana kadar Biga Belediye Başkanı İsmail Işık sessiz kaldı. Çevreciler de herhangi bir açıklama yapmadı.

İstanbul'da Beylikdüzü Belediyesi tarafından dikilen ve açılışını CHP lideri Kemal Kılıçdaroğlu'nun yaptığı Başpiskopos Makarios heykeli büyük tepkilere neden oldu.
Tepkinin nedeni ise Başpiskopos Makarios'un, Rumların Türklere yaptığı katliamlarda aktif rol oynamış olmasıydı.
Konuyla ilgili henüz Beylikdüzü Belediyesi'nden açıklama yapılmadı.
HEYKELİ KIRDILAR
Bugün ise Başpiskopos Makarios'un heykeli kimliği belirsiz kişiler tarafından kırıldı.

3. MAKARİOS KİMDİR?
1913-1977 yılları arasında Kıbrıs'ta yaşayan Makarios, Kıbrıs Cumhuriyeti'nin ilk Cumhurbaşkanı olarak seçilmişti.
Ancak Rum devlet adamı, Anayasa'da Türk toplumuna ilişkin hakların devlet düzenini dengesizliğe sürüklediğini ve bu nedenle Anayasa'nın değişeceğini açıklayınca Türkler buna tepki gösterdi.
Rumlar da bunun üzerine Türklere saldırdı ve tarihe "Kanlı Noel Olayları" (1963) olarak geçen saldırılar yaşandı. Tüm bu yaşananların ardından da Türk Hükümeti, Rumların bu saldırılarını savaş olarak kabul etti ve adaya askeri müdahale düzenledi.
Linkleri görebilmek için Üye Olun veya Giriş Yapın.

Yatsı Namazı Vakti: şafağın kaybolmasıyla başlayıp, gece yarısı sona ermektedir. Bir rivayette ise yatsının son vaktinin “gecenin üçte biri geçince” olduğu bildirilmiştir.

Akşam Namazı Vakti: güneşin batmasıyla başlar ve son vakti ise şafağın kaybolması, yani yatsı vaktinin girmesiyle biter.

İkindi Namazı Vakti: ikindinin ilk vakti, her şeyin gölgesi, öğle vaktindeki gölgesinden kendi boyu kadar uzadığında girmektedir ve güneş batıncaya kadar devam etmektedir.

Öğlen Namazı Vakti: güneş tepe noktasını aşıp batıya meylettiği anda girmekte ve ikindi vaktine kadar devam etmektedir.

Sabah Namazı Vakti: fecrin doğması ile başlayıp, güneşin doğması ile sona ermektedir.

Namazın içindeki farzlardan olan ka'de-i ahire son oturuş demektir. Namazın sonunda "Ettehiyyâtü" duasını okuyacak kadar oturmaktır.
Ka'de-i ahîre "son oturuş" demektir. Namazın sonunda bir süre (teşehhüt miktarı) oturup beklemek namazın rükünlerindendir. İki rek`atlık namazlardaki oturuş, daha önce oturuş bulunmadığı için son oturuş sayılır.
Son oturuştaki süre Hanefîler'e göre "teşehhüt" miktarıdır. Teşehhüt miktarı ise, "Tahiyyât" duasını okuyacak kadar bir süredir. Şâfiî ve Hanbelîler'de ise farz olan oturuş süresi teşehhüt miktarına ilâveten bir de Hz. Peygamber'e salavat getirilebilecek ("Allahümme salli alâ Muhammed" diyecek) kadardır. Mâlikî mezhebine göre farz olan, hiç değilse selâm vermeye elverişli bir süre oturmaktır.
Namaz ibadetinin ana çatısını oluşturan şartlar ve rükünler bunlar olmakla birlikte, yukarıda da belirttiğimiz gibi, ta'dîl-i erkân ve namazdan kendi fiili ile çıkmak da fakihlerin bir kısmına veya çoğunluğuna göre namazın farz veya vâcipleri arasında sayılır. Bu sebeple bu iki kavram hakkında burada bilgi verilmesi yerinde olur.

Namazın içindeki farzlardan olan secde rükûdan sonra ayak, diz ve ellerimizle beraber alnımızı ve burnumuzu yere koyarak kapanmaktır.
Secde sözlükte "itaat, teslimiyet ve tevazu içinde eğilmek, yere kapanmak, yüzü yere sürmek" anlamına gelir. Namazın her rek`atında belirli uzuvları yere veya yere bitişik bir mahalle koyarak iki defa yere kapanmak namazın rükünlerindendir. Hz. Peygamber'in uygulamasına en uygun secde yüz, eller, dizler ve ayak parmaklarının üzerine olmak üzere yedi uzuv üzerinde yapılanıdır. Bununla birlikte bunlardan bir kısmı ile yetinildiğinde secdenin geçerli olup olmayacağı konusunda mezhepler arasında farklılıklar vardır. Hanefî mezhebinde farz olan, alnın ve ayakların hiç değilse bir ayağın yere dayanmasıdır. Burnun konması vâcip, ellerin ve dizlerin konması ise sünnettir. Tercih edilen görüşe göre, bir ayağın sadece bir parmağını veya sadece üstünü yere koymak yeterli değildir. Yine bir mazeret (özür) yokken alnı yere değdirmeden sadece burun üzerine secde yeterli olmaz.
Hanefîler'den Züfer ile Şâfiî ve Hanbelî mezheplerinde, yedi uzvun (eller, ayaklar, dizler ve yüz) her birinin bir kısmının yere değdirilmesi farzdır. Şâfiîler'e göre avuç içlerinin ve ayak parmaklarının alt taraflarının yere gelmesi gerekir. Mâlikî mezhebinde farz olan, secdenin alnın bir kısmı üzerinde yapılmasıdır. Özür sebebiyle bunu yapamayan ima ile secde eder. Sadece burnun üzerine secde edilmesi yeterli değildir.
Secdede ve iki secde arasında bir miktar beklemek (tume'nîne), rükûdaki tume'nînenin hükmüyle aynıdır.

Namazın içindeki farzlardan olan rükû namazda kıraatten sonra elleri dizlere koyarak eğilmek demektir.
Rükû sözlükte "eğilmek" anlamına gelir. Namazın ana unsurlarından olan rükû, eller dizlere erecek şekilde öne doğru eğilmek demektir. Hz. Peygamber'in uygulamasına en uygun rükû şekli, sırt ve baş düz bir satıh oluşturacak biçimde eğilmektir.
Tarif edilen bu rükû duruşunda bir müddet beklemek (tuma'nîne) ve yine rükûdan doğrulup, secdeye varmadan önce uzuvları sakin oluncaya değin bir süre kıyam vaziyetinde beklemek (kavme) ta`dîl-i erkânın birer parçası olduğundan, Ebû Yûsuf'a ve Hanefî mezhebi dışındaki üç mezhebe göre tuma'nîne ve kavme farzdır. Ebû Hanîfe ve Muhammed'e göre ise vâciptir. Bu tume'nîne ve kavme süresinin asgari ölçüsü "sübhânellâhi'l-azîm" diyecek kadar durmaktır.