İkinci Balkan Savaşı (Romence: Al doilea război balcanic, Sırpça: Други балкански рат, Drugi balkanski rat, Yunanca: Δεύτερος Βαλκανικός Πόλεμος, Devteros Valkanikós Pólemos, Bulgarca: Междусъюзническата война, Mezhdusayuznicheskata voyna) I. Balkan Savaşı'na katılan devletlerin, Yunanistan, Bulgaristan, Karadağ, Arnavutluk, Sırbistan, Osmanlı İmparatorluğu ve sonradan katılan Romanya'nın aralarında yaptıkları savaşlardır. Bu savaş ile, Edirne ve Kırklareli kurtarılmıştır. Londra Konferansı'nın hükümleri kısmen değişmiştir.
Birinci Balkan Savaşı sonrası, oluşan sınırlar yüzünden tüm devletler hoşnutsuzdu. Çünkü; bu devletler, toprak paylaşımının adaletsiz ve taraflı olduğunu; Bulgaristan'ın hak ettiğinden daha fazla toprak aldığını düşünüyorlardı. Ayrıca Osmanlı Devleti, kaybettiği toprakları yeniden kazanmak istiyordu. Romanya da bu ortamdan yararlanıp, kârlı çıkmak istiyordu.
Bu savaşın, tek hedefi Bulgaristan idi. Böylece, tüm bu devletler bu devlete saldırınca Bulgaristan ağır bir yenilgi aldı. Savunmaya çekilmek için birçok yerdeki askerlerini çekti. Bunu fırsat bilen Enver Paşa komutasındaki Osmanlı Ordusu 21 Temmuz 1913 tarihinde Edirne'ye girdi. Tek kurşun atmadan, Edirne, Kırklareli ve Dimetoka geri alındı.
Bu savaş ile sınırlar kısmen değişti. Fakat, bu gerilimi daha da arttırdı. 1 yıl sonra, Saraybosna'daki Avusturya veliahtına suikast ile I. Dünya Savaşı patlak verdi. Böylece, bu savaşa tüm Balkan Devletleri katıldı. Bu nedenle, I. Dünya Savaşı daha çok ateşli ve uzun süreli oldu. Özellikle Avrupa ve Balkanlarda sınırlar değişti.